گرامر در ترکی استانبولی
دستور زبان ترکی تقریباً مانند سایر زبان های هند و اروپایی عمل می کند و ویژگی های منحصر به فردی دارد که آن را برجسته می کند. اسامی در ترکی دارای چهار حالت (اسم، مضارع، داتیو و مکان) و سه جنس (مذکر، مؤنث و خنثی) هستند. افعال برای شخص، عدد و زمان، با سیستم پیچیده ای از پسوندها و پیشوندها که فاعل، مفعول و سایر جنبه های جمله را نشان می دهند، با هم ترکیب می شوند. علاوه بر این، ترکی دارای دو دسته ضمیر متفاوت است، یکی برای فاعل و دیگری برای مفعول، و سیستمی از افتخارات که هنگام خطاب به مردم استفاده می شود. گرامر زبان ترکی می تواند برای زبان آموزان چالش برانگیز باشد، اما با منابع و تمرین مناسب می توان در کوتاه ترین زمان به آن تسلط یافت.
دستور زبان ترکی (به ترکی: Türkçe dil bilgisi)، همانطور که در این مقاله توضیح داده شد، دستور زبان ترکی استاندارد است که توسط افراد تحصیل کرده در جمهوری ترکیه صحبت و نوشته می شود.
ترکی یک زبان بسیار چسبناک است، به طوری که بیشتر دستور زبان با استفاده از پسوندهایی که به اسم ها و افعال اضافه می شود بیان می شود. در مقایسه با بسیاری از زبان های اروپایی بسیار منظم است. به عنوان مثال، evlerden "از خانه ها" را می توان به عنوان ev "خانه"، -ler (پسوند جمع)، -den (مورد ابطال، به معنای "از") تحلیل کرد. gidiyorum "من می روم" به صورت git "go"، -iyor (زمان حال استمراری)، -um (اول شخص مفرد = "من").
یکی دیگر از ویژگی های ترکی هارمونی واکه است. بیشتر پسوندها دو یا چهار شکل مختلف دارند که انتخاب بین آنها به مصوت ریشه کلمه یا پسوند قبل بستگی دارد: برای مثال، مصوت evler به صورت evlerden "از خانه ها" است، اما مصوت خوبlar "سرها" است. " خوبلاردان "از سرها" است.
افعال دارای شش شخص دستوری (سه مفرد و سه جمع)، صداهای مختلف (فعال و مفعول، انعکاسی، متقابل و سببی) و تعداد زیادی زمان دستوری هستند. معانی مانند «نیست»، «توانست»، «باید» و «اگر» که در اکثر زبان های اروپایی به صورت کلمات مجزا بیان می شوند، معمولاً در ترکی با پسوندهای لفظی بیان می شوند. یکی از ویژگی‌های ترکی که زبان‌های همسایه مانند بلغاری و فارسی آن را به اشتراک می‌گذارند این است که پسوند زمان کامل (در ترکی -miş-، -müş-، -mış-، یا -muş-) اغلب معنای استنتاجی دارد، به عنوان مثال. geliyormuşum "به نظر می رسد (آنها می گویند) که من می آیم".
افعال همچنین دارای تعدادی شکل مشارکتی هستند که ترکی از آنها بسیار استفاده می کند. جملاتی که با "who" یا "because" در انگلیسی شروع می شوند، عموماً با استفاده از عبارات مشارکتی در ترکی ترجمه می شوند.
در ترکی، افعال عموماً در انتهای جمله یا بند آمده است. صفت ها و اسم های ملکی قبل از اسمی که توصیف می کنند قرار می گیرند. و معانی مانند «پشت»، «برای»، «مثل/مشابه به» و غیره به صورت مضارع پس از اسم بیان می شوند تا حرف اضافه قبل از آن.
اسم ها در ترکی استانبولی
اسم ها در ترکی کلماتی هستند که افراد، مکان ها، چیزها یا ایده ها را نام می برند. آنها می توانند مفرد یا جمع باشند و می توانند پسوندهای مختلفی داشته باشند که معنای آنها را تغییر می دهد. به طور کلی، اسم ها بعد از فعل در جمله یا جمله قرار می گیرند و صفت ها و اسم های ملکی قبل از اسمی که توصیف می کنند قرار می گیرند . اسم های مرکب از ترکیب دو یا چند کلمه تشکیل می شوند و اسم ها را نیز می توان با پسوندها تغییر داد. همچنین در زبان ترکی ضمایر پرسشی مختلفی مانند ne، hangi، kim و nasıl وجود دارد. پسوندهای موردی به اسامی ترکی متصل می شوند و بسته به پسوند پیوست شده به معنای تغییر است. به عنوان مثال، پسوند "-i" نشان دهنده مالکیت است، در حالی که پسوند "-in" نشان دهنده گیرنده اسم است. علاوه بر این، اسامی ترکی را می توان با پسوندهای مختلف تغییر داد تا ایده های دیگری مانند اندازه، احساسات و هدف را بیان کند.
